Mijn favoriete kikker is weer te bewonderen. Boomkikkers leven in zonbeschenen begroeiingen en in de zone tussen waterpartijen en aangrenzend struikgewas. Ze overwinteren tussen boomwortels, in houtstapels of in een strooisellaag. In Vlaanderen komt de boomkikker slechts op zeer bepaalde locaties algemeen voor. Plaatselijk te vinden: In de duinen- en polderrand (Zwin) van Knokke- Heist. In het Maasdal in Maasmechelen. In een smal natuurgebied in Diepenbeek. Nabij en in het Vijvergebied Midden- Limburg in Hasselt, Zonhoven en Heusden- Zolder. Ook komen ze voor in een smalle langgerekte strook van aaneengeschakelde natuurgebieden van Maaseik, over Kinrooi en Bree tot aan de Nederlandse grens (bron: https://www.natuurpunt.be/pagina/boomkikker).
Dit zijn de jonge exemplaren die aan het uitzwerven zijn. De kleintjes zijn op dit moment tussen de 1 en 2 cm groot. De laatste foto is van een groter exemplaar (ongeveer 5 cm groot).

Voor alle duidelijkheid: fotograferen kost tijd. In mijn workshops geef ik steeds de tip mee om vaker te fotograferen én meer tijd uit te trekken als je gaat fotograferen. En natuurfotografie is jammer genoeg geen uitzondering op de regel, integendeel zelfs. Uren voorbereiding en research, uren onderweg en uren wachten totdat je die soort eindelijk mooi hebt kunnen fotograferen.
Voor elke aanvaardbare foto, is er een veelvoud van 'net niet'-foto's. En dan heb je ook nog een categorie van foto's die ik niet anders kan benoemen dan helemaal mislukt. En ineens leek het me wel interessant jullie ook een inkijk te geven In die laatste categorie. Veel plezier met mijn bloopers :).
 

Vandaag werd de eerste sneeuw voorspeld, dus daar wilde ik meteen vanuit de schuiltent van profiteren. De sneeuwval kwam maar langzaam op gang en na enkele uren lag er toch een paar centimeter. 
​
In totaal zat ik drie uur in de tent waardoor er ook op de lens - die deels uit de tent steekt - een laag sneeuw lag. Bij natuurfotografie krijgt je materiaal het vaak hard te verduren en dan is het handig dat het tegen een stootje kan. 

Hier volgen nog wat foto's die ik per soort groepeer.

Vorig jaar had ik - eerder improviserend - in mijn tuin op een haag wat voeder gelegd met een bakje water. Daar had ik dan mijn schuiltent bij geplaatst en na uren geduld, had ik toch een aantal mooie foto's van een roodborstje en hier en daar een meesje.

Dit jaar wilde ik het wat ernstiger aanpakken en heb ik een minisetting gebouwd in mijn tuin. Een oud babybadje op een oude tuintafel was de basis en daarrond heb ik wat stronken en blokken hout gelegd en de rand afgewerkt met mos. Op enkele strategische plekken strooi ik geregeld wat voer voor tuinvogels. Zowel algemeen strooivoer, als zonnebloempitten, pinda's en verschillende soorten pindakaas. Als test heb ik ook gedroogde meelwormen geprobeerd, maar zie daar niet meteen de meerwaarde van in. Alle voeder kocht ik in de Natuurpuntwinkel. De zonnebloempitten en pinda's probeer ik te knellen in gaatjes en spleten zodat de vogels wat moeite moeten doen. Anders komen ze aan en vliegen ze meteen terug weg met de hele pit of de noot. Foto's maken kan je dan vergeten.

Via een trailcamera (Bushnell) volg ik de soorten op die de setting bezoeken. Nadat ik twee grote bonte spechten op een filmpje had herkend, heb ik meteen ook een spechtenpaal geïnstalleerd. In die paal heb ik wat gaatjes geboord om pindakaas in te proppen met telkens een zonnebloempit of twee. Spechten zijn hier zot van. De zwarte mees lijkt vooral - eigenlijk zo goed als enkel - geïnteresseerd in de pindakaas met bosvruchten. 

Ik heb heel wat getest met de afstand van de tent tot de setting en verschillende lenzen. Van heel dichtbij (1,5 meter) met een 180mm met teleconverter 1.4x via iets verder (2 meter) met een 70-200mm tot  3 meter met een 400mm. Die laatste opstelling lijkt voorlopig de meest interessante. De vogels zijn minder verstoord door eventuele kleine bewegingen van de lens en met die 400mm op 3 meter afstand maak ik toch nog steeds de meest beeldvullende foto's. Als ik daar de teleconverter ook nog bij gebruik, krijg ik de grotere soorten zoals merel of spreeuw maar net binnen het beeld. Als de gaai echt op de voederplaats zit, dan krijg ik hem zelfs niet helemaal meer binnen het beeld.

​De setting staat nu twee weken in mijn tuin en de soortenlijst is ondertussen opgelopen tot 11 verschillende vogels: merel, grote bonte specht, koolmees, pimpelmees, zwarte mees, gaai, vink, roodborst, turkse tortel, winterkoning en spreeuw. Een aantal kon ik tot nu toe ook fotograferen.

Passage door Tongeren.

Het wordt stilaan een traditie dat ik elk jaar in het voorjaar eens een bezoek breng aan het staatsreservaat ‘Reserve naturelle domaniale de Lanaye (Ternaaien). In de jaren ’80 van vorige eeuw werd er in dit gebied over verschillende hectaren slib gestort uit het Albertkanaal. Dit zorgde in de eerste plaats voor een kolonisatie van berk- en wilgensoorten. Enkele jaren later gebeurde er iets opmerkelijk in de schaduw van het ijle bos: duizenden orchideeën vonden er hun plekje. Ze groeiden en bloeien er zo massaal, dat het gebied al snel bekend werd voor zijn orchideeënrijkdom. 
Naast de prachtige wilde orchideeën, vind je er ook altijd wel enkele mooie vlinders, vaak verschillende soorten blauwtjes.

Handbaltornooi Houthalen, JM12 van Callant Tongeren.